Environment Art i njegovo mesto u pajplajnu gejming kompanija
Dolaskom velikih gejming kompanija kod nas, promenio se i način na koji posmatramo pojedinačne faze u produkciji video igara. A jedna od tema na koju se na našem tržištu obraća sve više pažnje je dizajn 3D okruženja ili Environment Art. Kroz ovaj tekst pokušaćemo da objasnimo specifičnosti sa kojima se susreću artisti specijalizovani za ovu oblast.
Dizajn okruženja (nadalje Environment Art) kao zasebna pozicija u gejmingu kod nas je zastupljena tek kod nekolicine velikih kompanija poput Ubisofta gde se kreiraju AAA igre za PC koje zahtevaju nešto kompleksnije okruženje. U studijima gde je produkcijski pajplajn (pipeline) jasno strukturisan, 3D Environment Art, koji je usko vezan sa dizajnom nivoa (nadalje Level Design) drži vrlo bitnu poziciju. Međutim, u praksi se često dešava da posao jednog artiste nije jasno definisan i da postoje velika preklapanja kod raspodele zadataka. Nadamo se da će demistifikacija ovih specijalizovanih pozicija dovesti do toga da ova praksa zvana “svako radi šta stigne” vremenom ode u zaborav.
Bez obzira na stil igre koja se kreira, na samom početku procesa se uglavnom dobija inicijalni blockout od strane level dizajnera koji zajedno sa dizajnerom igre kreira nivo od običnih primitiva koji korespondiraju sa mehanikom igre, njenim gameplay-om, narativom i drugim faktorima. U ranim fazama produkcije, level artisti gotovo da nemaju nikakav udeo, ali kada konačno stupe na scenu, originalne primitive kreću da zamenjuju sa konkretnim modelima na sceni i tada stvari počinju da budu baš interesantne.
Potom konce preuzima dizajner okruženja koji mora da razume suštinu i sadržaj neke slike, da je razloži na komponente i da potom te komponente razbije na modularne elemente koji, u suštini, predstavljaju niz manjih modela. Kombinacijom tih manjih modela, gradi se konačna scena.
U dizajnu okruženja, razumevanje procesa optimizacije je od ključne važnosti. Finalni dizajn u velikoj meri zavisi od tipa igre i art direkcije, ali jedno je siguno – koje god okruženje da se stvara, ono mora biti efektno i prijemčivo kako bi se igrači što duže zadržavali u igri.
Proces kreiranja okruženja, odnosno slike koja predstavlja jedan nivo u igri, podrazumeva različite faze. Prvo se slika razlaže u komponente. Potom sledi faza planiranja daljih koraka, pa se onda pripremaju teksture, i potom se kreće sa modelovanjem pojedinačnih elemenata. U finalnoj fazi, scena se postavlja u Unrealu u kojem se zapravo modifikuju svi pomenuti elementi shodno potrebama igre. Postavlja se osvetljenje, osvetli se scena, a u samom finalu, igrač dospeva na nivo i kreće “igranka”.
Ukoliko vam sve ovo zvuči zabavno koliko i nama, rado ćemo vam pomoći da kompleksnu temu kao što je game art sagledate iz što više uglova.
Kurs dizajna 3D okruženja u video igrama, odnosno Environment Art, od nedavno se nalazi u ponudi kurseva u našoj školi. Upis je u toku za narednu grupu!
Author:
Branka Malenica
