Šta je kompoziting i zašto su majstori ovog digitalnog zanata toliko traženi
Crater Studio je jedan od najaktivnijih domaćih studija za vizuelne efekte i animaciju koji se na regionalnoj VFX sceni etabilirao pre više od decenije. U njegovom portfoliju nalaze se brojni svetski naslovi uključujujući filmove sa A-list holivudskim ekipama, bolivudske fantazi drame, ali i serije za velike striming servise kakvi su Netflix i Peacock.
Iako su veliki projekti do Cratera ranije dolazili često, stvari se zahuktavaju u godinama tokom pandemije kada je potražnja za kreativnim sadržajem praktično buknula. Ulaskom u mrežu Trusted Partner Network (TPN) i implementacijom bezbednosnih standarda u studijski pajplajn, Crateru se otvaraju vrata ka novim, izazovnijim projektima o kojima će biti mnogo reči u godinama koje dolaze.
Povećanje obima posla je, logično, dovelo i do potražnje za novim kolegama, ali i do potrebe za obukom budućih kadrova, posebno u okviru pozicije bez koje je rad u jednom studiju praktično nezamisliv. U pitanju je umetnost filmskog digitalnog kompozitinga, jedna od ključnih rola u postprodukciji i produkciji filmova uopšte, a koja se odnosi na uklapanje različitih filmskih elemenata u završni snimak, baš kao u primeru ispod (u pitanju je prva sezona serije A Series of Unfortunate Events na kojoj je Crater Studio, između ostalog, radio kompoziting).
Istorija kompozitinga na filmu
Mnogi poznavaoci istorije i teorije filma bi rekli da su neki od najstarijih filmova na svetu zapravo prvi kompletni VFX projekti, budući da su pravljeni na istim principima na kojima počiva i današnja postprodukcija, samo analognim tehnikama.
Francuski iluzionista Georges Méliès, inače tvorac igranog filma, još je u svojim najranijim radovima koristio tehnike kao što su time-lapse fotografija i višestruka ekspozicija. Među njima je i čuveni film A Trip to the Moon nastao pre ravno 120 godina
Naredne godine, na drugom kraju planete, nastao je prvi američki igrani film The Great Train Robbery Edwina S. Portera u kojem je prisutstvo vizuelnih efekata takođe primetno.
Naime, kako film u ovo vreme nije bilo moguće snimiti na pravoj železničkoj stanici, snimak voza koji se kroz prozor vidi kako prolazi je naknadno umetnut, što znači da je ovo jedan od prvih i najpoznatijih primera kompozitinga na filmu.
Zašto svaki film počiva na iluziji
Razlozi zašto se nešto “fejkuje” na filmu su različiti. Nekada, kao u slučaju Porterove železnice, je to bilo zato što je tehnologija koja bi bila potrebna da se snime kompleksni ili brzi kadrovi bila još uvek nepostojeća. Danas to može biti zato što film fizički ne može da se snimi na nekoj lokaciji (zato što je previše daleko, opasno, skupo, zato što se radi o mestu koje zapravo ne postoji ili zbog nekog banalnog razloga poput onog kada filmska ekipa ne dobije dozvolu za snimanje u nekom gradu). Uostalom, čak ni najmodernije kamere nisu svemoguće i da bi iskustva prostora na filmu izgledala makar približno onako kako mi inače doživljavamo svet, VFX majstori su tokom decenija morali da dolaze do različitih rešenja.
Tako je praktične trikove i met pejnting (tehniku slikanja pozadinskih elemenata na staklu) inicijalno zamenilo žuto platno koje je omogućilo jednostavnije uklapanje različitih slika u jednu. Nakon njega, na “scenu” je stupilo plavo platno koje se u nekoj meri koristi i danas, a pred njim su nastali i neki od najvećih filmova iz Zlatnog doba u Holivudu. Tokom 1970-ih, britanski i američki televizijski studiji popularizuju zelenu pozadinu (green screen) koja se danas smatra standardom, a u to vreme za potrebe postprodukcije počinju da se koriste prvi minikompjuteri. Digitalni kompoziting kreće da se razvija krajem 1990-ih.
Danas, mnogi filmovi i serije nastaju maltene u potpunosti ispred zelene ili plave pozadine uz implementaciju kompjuterski generisanih slika (CGI), što je prvi i osnovni razlog zašto je potražnja za umetnicima kompozitinga u sve jačem jeku.
Gde se kompoziting nalazi u modernom VFX pajplajnu
U savremenom produkcijskom okruženju, VFX tehnike se okvirno dele na: Modeling, Rigging, Animation, Simulation, Texturing i Lighting.
Iako ih obično obavljaju različiti timovi, ovi se zadaci međusobno preklapaju i podudaraju. Kompoziting je ono što dolazi nakon svega, kada se svi prethodno generisani elementi uklapaju. Kombinuju se različiti 3D modeli, snimci sa seta se dodaju na digitalne pozadine, namešta se svetlo, prave se senke i kolor korekcije, kao i sve ostale intervencije. I to sve kako bi se dobio “čuveni” final shot, odnosno završni kadar koji, nakon što prođe kroz ruke kompozitera, gleda na hiljade ljudi, ako ne milioni.
Na našem kursu, umetnost digitalnog kompozitinga uči se kroz softver Nuke, baziran na nodovima, iza kojeg stoji britanska kompanija Foundry. Za korišćenje Nuke softvera neophodno je poznavanje nekog osnovnog digitalnog alata kakav je Adobe Photoshop, dok neki studiji za kompoziting preferiraju i softvere za video dizajn kakav je Adobe After Effects.
Predstavnici kompanije Foundry posećivali su Beograd i Crater u nekoliko navrata, poslednji put 2019. u okviru CGA konferencije.
Craterova stipendija za obrazovanje u oblasti digitalnog kompozitinga
Kao što je navedeno na početku, zbog povećanog obima posla, Crater Studio u narednom periodu planira da zaposli više digitalnih umetnika i umetnica na poziciji Digital Compositing Artist. No, budući da se radi o jednoj od najdeficitarnijih pozicija na tržištu, logičan potez za Crater bio je da raspiše stipendiju koja će mu pomoći da dođe do novih kadrova.
Priliku da nauče veštine digitalnog kompozitinga za film i video kod nas u Crater Training Centru dobiće do 10 kandidata. Pozvani su da se prijave svi koji imaju tendencije ka likovnim umetnostima, fotografiji, filmu, snimanju i video montaži, a želeli bi da se oprobaju u postprodukciji.
Autor: Branka Malenica
